وقتی سناریویی در حوالی بیست سالگی اتفاق می افته و در حوالی 40 سالگی همون سناریو با آدم های دیگه ای تکرار می شه این نشون می ده یک جای آگاهی من می لنگه، باید از هیاهوی جهان فاصله بگیرم و تنها باشم، شاید اصلا کمی بیشتر بخوابم.به طرز معجزه آسایی رنگ جهان اطرافم بعد از خواب زیباتر می شه، انگار رنج های جهانم توی خواب حل می شه، دلم می خواد روی جریان زمان خودم و رها کنم یاد اون شعر افتادم که می گه: باید پارو نزد وا داد، باید دل رو به دریا داد خودش می برتت هر جا منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

کتابت همه چی موجوده دبیرستان نمونه شبانه روزی محمدرضا کاظمی پی سی پرس Teaganddf7 House تنوع موضوعی در تالار 707 بسیج دانش آموزی شهید بهنام محمدی